شروع زیبای 2 سالگی

سن: 1 سال و 1 ماه و 12 روز

گلشیدم

دو روز پیش چیزی گفتی و من را به آسمان بردی: "ماما" (با حالتی که "م" تشدید داشت!) پر شدم از حس های زیبای تو ... آن لحظه، اوجِ اوجِ مادر بودنم بود...

چند روز پیش تر از آن هم "بابا" گفته بودی!

 ***

ورودمان به 2 سالگی، سرشار از خوبی هاست ... روزهای واقعیِ خوبِ سه نفره مان، پر از شادی است ... صبحانه را سه نفری می خوریم ... ناهار را سه نفری آماده می کنیم، و همینطور شام ... همه ی خریدها را سه نفری انجام می دهیم و از همه مهم تر، تمامی گردش هایمان هم سه نفره است!

و اما تو

تمام شب و روز را در حال پیاده روی هستی! (مگر این که خواب باشی!) حتی غذایت را هم در حال طواف سفره می خوری ... دندان هایت هم هنوز 6 تا است ... موهایت بلند و فرفری شده اند. شانه زدن و شُستَنِشان کمی سخت شده است ولی هنوز حیفمان می آید که کوتاهشان کنیم! ...

داشت یادم می رفت

قهر کردنت!

انقدر با غرور قهر می کنی که همه چیز و همه کس از تو عذرخواهی می کند بخاطر ناراحت کردنت! ... وقتی که به نشانه ی قهر دستان کوچکت را روی صورتت می گذاری یا بصورت سجده سرت را بر زمین می گذاری و یا لب های زیبایت از شدت قهر و ناراحتی آویزان می شود و حلقه های اشکی که در چشمانت پیدا می شود و بخاطر آن غرور از پلک چشمت پایین تر نمی آیند، آن لحظه ایست که دنیا بر سرمان خراب می شود!

آفتابگردانِ کوچکِ من

هر روزمان با تو، تازه تر می شود...